Ik laat jou als lezer, aan de hand van haar eigen levensverhaal, zien waarom het vak van deze vakvrouw bij haar past. Je zult merken dat veel talenten op jonge leeftijd al aanwezig zijn. Dat klopt ook, want iedereen wordt geboren met talent. Daarom zeg ik altijd:
“word vooral wie je bent en leer varen op je eigen talent, daar ben je nooit te oud voor!”
Yvonne heeft verschillende talenten die in haar vak tot zijn recht komen. Zij is een; ‘groeimotor’, ‘meetrekker’, ‘creatieve maker’, ‘groepsdier’, ‘zichtbare presteerder’, ‘ideeënfontein’, ‘momentgenieter’ en ’sfeervoeler’.
Wat deed je graag als kind / waar speelde je mee?
Ik speelde graag met mijn zussen, met andere kinderen en met mijn buurjongens. Met mijn zussen speelde ik het allerliefst. Zij zijn mij nog altijd zo dierbaar. We speelden vroeger veel met barbies en ik maakte kleertjes. We maakten hele verhalen. Ik ben denk ik graag kleuterjuf omdat ik zelf nog altijd een vrij kind ben; gewoon een kleine kleuter. Als ik mijn zin niet krijg ga ik bijvoorbeeld stampvoeten.
Ook ontwierp ik al op jonge leeftijd mijn eigen kleding. Ik had een naaimachine en in groep 8 had ik al mijn eigen kleding aan. Ik heb dit altijd leuk gevonden en heb dan ook op latere leeftijd, naast mijn werk, de mode vakschool gedaan. Ik ben coupeuse en heb daarin ook lesgegeven. Je hebt veel ideeën, je maakt graag dingen en wil anderen iets leren. Je bent een ‘creatieve maker’, een ‘groeimotor’ en een ‘ideëenfontein’.
Wat voor opleiding heb je gedaan? Waarom heb je daarvoor gekozen?
Na de HAVO was ik het liefst naar de kunstacademie gegaan in Amsterdam. Maar mijn ouders vonden het belangrijk dat ik een vak ging leren en een zelfstandig bestaan kon leiden. Dus heb ik een andere keuze gemaakt. Achteraf, ben ik daar wel blij mee, want je moet ook geld kunnen verdienen.
Mijn moeder komt zelf uit een gezin met leerkrachten en zij vond dat vak ook bij mij passen. Ik overigens ook, en heb toen gekozen voor de pedagogische academie. Toen ik klaar was met mijn opleiding kon ik geen werk vinden als docent en ben ik activiteitenbegeleidster geworden voor demente bejaarden. Na 5 jaar wilde ik echt wat anders. Uiteindelijk heb ik bij Randstad aangeklopt en kwam ik bij de SNS bank te werken. Ik vond dat vreselijk. Elke dag hetzelfde werk doen; geld uitgeven. Ik leek wel een robot, en dat terwijl ik het verschil wilde maken.
Via mijn zus ben ik daarna bij de TNT terecht gekomen. Daar heb ik 11 jaar gewerkt in veel verschillende functies. In het bedrijfsleven werd alleen maar naar een target gekregen, daar had ik moeite mee. Het gevoel om leerkracht te zijn groeide en via, via hoorde ik van een vacature op de Dorendal.
Ik kan me namelijk heel goed voorstellen dat jij in jouw werkzaamheden, jouw creativiteit en al jouw ideeën niet kwijt kunt. De ‘groeimotor’ die iemand wil laten groeien komt ook niet helemaal tot zijn recht in een organisatie die naar cijfers kijkt.
Waarom wilde je voor de klas?
Ik wilde met mensen werken, met kinderen. Mijn hart ligt bij kinderen. Niet bij dingen maar bij mensen. Ik zal vast, in het begin, heel veel verkeerd hebben gedaan op school maar ik kreeg al heel snel goed contact met de kinderen. Dat is wat ik wilde, ik wil verbinding met ieder kind. Ik wil weten hoe ze in elkaar zitten en wat ze kunnen. Positief benaderen. Ik wil ze zien. Ik vind het dus ook heel belangrijk om ze ’s morgens even een hand te geven en aan te kijken. Als je een kind ziet dan kan je ze volgen en aanbieden wat ze nodig hebben. Ik wil dat ze met plezier naar school gaan.
Kleuters zijn nog zo open, zo kind. Dat vind ik het allermooiste. Ik houd van spelen, ik houd van toneelspelen, ik houd van het spel met kinderen.
Ook hier laat je duidelijk de ‘groeimotor’, ‘creatieve maker’ en ‘ideëenfontein’ zien. Je kunt je eigen ‘ik’ kwijt in dit beroep.
Ik vind dat ik zelfs in mijn creativiteit belemmerd wordt omdat er zoveel moet in het onderwijssysteem. Ik vind het daarom heel leuk dat ik cultuurcoördinator mag zijn.
Wanneer vliegt voor jou de tijd?
Als ik met mijn zussen ben, mijn vriendinnen, mijn man. Op school vliegt voor mij ook de tijd: als ik alles los kan laten en lekker met ze aan het spelen ben, dan ga ik op in het moment. Tijdens het voorlezen of toneelspelen, dan kruipen ze bijna in me. Daar kan ik zo van genieten, echt prachtig. Ik heb graag mensen om me heen. Alleen vind ik helemaal niks. Ik zou echt nooit alleen op vakantie gaan of alleen eten. Ik ben natuurlijk een lekkerbek, maar voor mezelf koken, doe ik echt niet.
Je bent een echt ‘groepsdier’, ‘een positivo’ en een ‘momentgenieter’. Een momentgenieter neemt het leven zoals het komt. Je bouwt ‘de brug’ terwijl je erover heen loopt. Zij hebben geen plan.
Ja, inderdaad dat klopt. Ik zak nog liever door de brug en dan lachen we er maar heel hard om dan dat ik een plan heb. Ik ben geen beleidmaker, ik ben geen directeur. Geef mij iets te doen of te bedenken, want dat kan ik goed.
Wat heeft die switch van TNT naar het basisonderwijs jou gebracht?
Ik kan nu het verschil maken. Ik kan mezelf zijn; toneelspelen, plezier maken. Het kunnen omgaan met kinderen. Het is echt een verrijking van mijn werkzame leven. Niet met targets bezig zijn, maar met mensen. Ik heb het mooiste vak maar ook het moeilijkste beroep. Je moet altijd ‘aanstaan’.
Welk complimentje heeft je geraakt?
Ik krijg complimentjes van ouders maar ook van de kinderen. Kinderen komen me altijd even knuffelen, zelfs als ze in groep 8 zitten. Ik wil altijd wel erkenning en waardering krijgen. Ik houd wel van groot applaus. Ik heb natuurlijk ook altijd toneel gespeeld. Ik vind het wel lastig als mijn werk niet gezien wordt, dan word ik dus wel een beetje een boze, stampende kleuter.
Je bent een hele duidelijk zichtbare presteerder. Je houdt van applaus, erkenning en waardering. Ik bespeur ook in jou een ‘meetrekker’. Je weet namelijk heel duidelijk wat je wilt en probeert anderen hierin mee te nemen. Als jij, of jouw idee, niet gezien wordt ga je stampvoeten.
Waar droom je van?
Ik had vroeger grote dromen. Ik wilde een belangrijk iemand in het kleuteronderwijs zijn. Ik wilde het verschil maken. In deze levensfase wil ik het volhouden, hier op de Dorendal, want het is wel een zwaar beroep. Ik hoop gezond oud te worden, met vrienden en familie.
Ik hoop dat de kleuters mij zullen herinneren. Ik wil ze perse een goede start geven.